Duindoornolie staat alom bekend als dé huidolie. Aan haar wordt toegeschreven dat ze de elasticiteit verbetert, de celvernieuwing stimuleert en de huid tegen uitdroging beschermt. 

 

Waar door de verkopende bedrijven zeer weinig bekendheid aan wordt gegeven is dat het productieproces een belangrijke rol in de kwaliteit heeft. Voor mij geen andere duindoornolie dan slow-home-made. Onderaan vind je het recept om je eigen olie te kunnen maken!

 

Waarom home-made?
Home-made duindoornolie is voor mij persoonlijk één van de kostbaarste oliën. Met home-made bedoel ik de vrucht slow (maandenlang) in olie laten maceren (trekken).

Ik heb een erg gevoelige huid, een beetje wind veroorzaakte reeds rode vlekken en schilfering. Geen huidverzorgingsproduct tegen op gewassen, zelfs de duurste merken niet. Hoe groot was mijn verbazing tot aan verwondering toe wat er met mijn huid gebeurde wanneer ik mijn eigen duindoornolie ging maken! Als bij toverslag bleef mijn huid zacht en soepel. Zelfs in de gure herfst-wintermaanden. En daarvoor hoef ik niet eens de hele dag te smeren. ’s Ochtends na het douchen wrijf ik een klein beetje olie op mijn gezicht en that’s it. Geen nachtcrème gedoe, geen maskertjes, enzovoorts. Het bizarre is, mijn huid reageert uitsluitend zo fantastisch op mijn home-made olie. Gekochte duindoornolie, zelfs van de hoogst aangeschreven bedrijven, bereiken absoluut niet hetzelfde effect. Ik wijd dit aan het gegeven dat de commerciële duindoornolie via een versneld geïndustrialiseerd proces geproduceerd wordt. Tegenwoordig is dit met behulp van CO2 extractie. Bij een CO2 extractie wordt kooldioxide onder druk gebruikt om het vet en aroma uit de vruchten te extraheren. En dat is een volledig ander proces dan ssslow! Daarbij is er verlies van de flavonoïden, aroma en houdbaarheid - Weleda voegt etherische olie van grapefruit en mandarijn toe om de citrusgeur te ‘herwinnen’, Chi stabiliseert door rozemarijn extract toe te voegen, enzovoorts. Commercieel is CO2 extractie uiteraard wel aantrekkelijk in vergelijking met slow-home-made.

 

Verder gebruik ik de olie als haarolie. Zelfde verhaal. Ik heb erg lang haar dat ook nog eens behoorlijk statisch is. Geen enkele zogenoemde crèmespoeling wint het daarvan. Na het wassen wrijf ik een drupje duindoornolie tussen mijn handpalmen uit en wrijf vervolgens mijn haren tussen de handpalmen. Ze reageert met zijdezacht zijn, glans en de kam gaat er moeiteloos doorheen. En nee, ‘krijg je daar geen vette haren van?’, er verschijnt geen vette glans.

 

Tot slot vind ik duindoornolie regelrecht goud als zonnebrandolie, het : ) oranje goud. Ik hou niet van het blokkeren van UV-stralen met zonnebrandsmeersels. De zon is een weldaad voor de mens (we zijn ongelofelijk bang gemaakt voor de voor ons welzijn, fysiek en psychisch, essentiële gift van de zon)! Duindoornolie blokkeert niet. Het is alsof ze de zon die ze absorbeert omzet in voeding voor de huid in plaats van het toelaat dat schade wordt veroorzaakt. Uit onderzoek is in ieder geval duidelijk geworden dat de duindoorn de eigenschap heeft DNA-schade te beperken en de huid te revitaliseren. Natuurgeneeskundig wordt duindoornolie zelfs ingezet bij schade door bestraling (radiotherapie).

 

Welke duindoorn

De duindoorn kan op de armste gronden groeien mits twee andere elementen aanwezig zijn: wind en zon. Wind en zon zijn een must. De krachtigste duindoorn vind je dan ook in de kustduinen met zijn 'geselende' zeewind en door de zilte lucht 'brandende' zon. Daarbij dien je te oogsten van de planten die afstammen van de duindoorn die hier met het verdwijnen van het ijs spontaan ontloken is. Er zijn tegenwoordig talrijke andere duindoornsoorten, deels uit andere streken en deels veredeld, aangeplant. Ook die vind je hier langs de kust, vaak op beschutte plekken, maar de bessen daarvan hebben beduidend minder kracht. 

 

Recept duindoornolie

Je vindt het recept eveneens in het Wildpluk Compendium. Hierbij een filmpje en de foto’s voor de visuele verduidelijking. Want wat bedoel ik bijvoorbeeld met ‘kleilaag’?

Wat je nodig hebt
Om duindoornolie te maken heb je het residu van het ontsappen van de vruchten nodig en een neutraal geurende basisolie, bijvoorbeeld zonnebloemolie. 

 

Zo ga je te werk

  1. Pers de vruchten met een juicer uit. Het is belangrijk dat de vruchten goed zijn ontsapt, want vocht bevordert bederf van de olie. Verzamel de pulp: het uitgeperste vruchtvlees samen met het zaad.
  2. De uit het vruchtvlees vrijgekomen vetten zitten als een kleiachtige, oranje laag op de zeef van de juicer. Schraap de vetten van de zeef en verzamel ook deze.
  3. Breek de zaden open, bijvoorbeeld met een vijzel, anders kunnen de in de zaden opgeslagen vetten niet worden opgenomen.
  4. Doe de droge pulp inclusief de opengebroken zaden samen met de vetten van het vruchtvlees in een glazen pot. Vervolgens giet je daar 2 delen zonnebloemolie bij. Zet de pot, afgesloten met de deksel, op een donkere plaats bij kamertemperatuur. Roer enkele keren per week het maceraat goed door elkaar.
  5. Na 3 maanden zijn de plantenstoffen optimaal opgenomen in de zonnebloemolie.
  6. Giet het geheel door een fijne zeef, bijvoorbeeld een theezeefje, en druk met een lepel zoveel mogelijk olie uit de pulp. Een theezeefje filtert geen 100% heldere olie, maar laat ook het fijne bezinksel van de schil van de vruchten door. Dat is belangrijk, want de daarin aanwezige flavonoïden zijn niet in olie oplosbaar. De olie zodanig filteren dat hij helemaal helder is, betekent verlies van de waardevolle flavonoïden (nog een belangrijk verschil met de commercieel verkrijgbare olie).
  7. Je het nu een prachtig oranje olie die verfrissend citrusachtig geurt. Giet de olie in een glazen flesje. Weggezet op een donkere en koele plek (maar geen koelkast) blijft de olie minimaal 3 jaar goed. Schud de olie goed voor gebruik zodat het bezinksel zich door de olie mengt.

Het resterende sap

Wat doe je met het resterende sap? Meng het met de juice van appel tot een heerlijke dorstlesser, rijk aan vitamine C (onze inheemse duindoorn bevat 50 keer meer vitamine C dan de geïmporteerde sinaasappel). Of drink het niet op maar vries het in tot waterijs voor de kinderen : ) het verbaast me altijd weer hoeveel volwassenen zich ineens hun kind-zijn weer herinneren.