<3 <3 <3 de november PAARDENBLOEM.
Samen met Lisette rondgestruind in haar moestuin. Heerlijk, boordevol pioniers die op de zwarte lijst van de tuincommissie staan. Maar de oogstkroon was toch wel de paardenbloemwortel. Voor de fun thuis opgemeten, maar liefst 43 cm diep en dat exclusief de afgebroken punt. Vind ik niet erg, want uit die achtergebleven wortelpunt ontwikkelt zich vrolijk weer een nieuwe plant.
Deze najaarswortels zijn overigens zoeter dan de voorjaarswortels. De wortel van de paardenbloem bevat in de herfst namelijk dubbel zo veel suikers t.o.v. het voorjaar. In deze tijd van het jaar, november, bestaat ie maar liefst uit ongeveer 40% suikers. Dus minder bitter dan in het voorjaar wanneer het nieuwe jonge blad weer uitgelopen is. De suikers zijn immers de voedingsstoffen voor de te ontluiken bladeren (tot ze voldoende ontwikkelt zijn om zon op te vangen en zelf energie kunnen produceren). Niettemin heeft zekers ook de herfstwortel het karakteristieke bittertje. En dat is kostbaar goed, gezien het gegeven dat deze voor de spijsvertering en lever(ontgifting) oh zo belangrijke plantenstof volledig uit onze gangbare groentegewassen geëlimineerd is.
Uitgebreide informatie over het belang van het bittertje in onze voeding vind je in het 'basiskookboek eetbare wilde planten'. Je hebt dat boek niet en kunt/wilt het niet kopen, het is kosteloos gewoon in de openbare bibliotheek te lezen! Voor hier: vind je zelf zo'n prachtige wortel? Bewaar hem ongeschild in de koeling. Met de schil gooi je namelijk voor een belangrijk deel de oh zo waardevolle bitterstoffen weg.