Feitelijk ging ik op pad voor teunisbloem zaad, maar die bleek nog niet ver genoeg gerijpt. Wat kwam ik wel, en geheel onverwacht, tegen? Een prachtige sleedoorn struik! Wat een verschil met de gecultiveerde struik die ik weet te staan! Die wordt voortdurend keurig tot een haag gesnoeid, heeft door al dat snoeien nauwelijks nog doornen en geeft elk jaar minder vruchten. Het gevonden wild groeiende exemplaar kende duidelijk de snoeischaar niet. Ongetemd! Lange, volwassen takken vol fikse, vlijmscherpe doornen staken ruig alle kanten uit. Boordevol volrijpe vruchten. Mooie oogst geplukt. Erg blij mee!
Om ze te kunnen eten moet je met de oogst feitelijk wachten tot het een aantal dagen heeft gevroren. Dat doet het nu duidelijk niet. Het is 7 september 2023 en 31 graden in de zon. In Nederland vriest het te laat in het jaar om daarop te wachten, de vruchten gaan in tussentijd rotten.
Toch is de vorst belangrijk. Het looistoffengehalte is namelijk behoorlijk hoog, waardoor de vruchten onprettig wrang smaken. De vorst breekt de looistoffen voor een belangrijk deel af. Gelukkig kunnen we de vorst nabootsen door ze enkele maanden in de vriezer te leggen. Of fermenteer de vruchten in honing. Honingfermentatie breekt de looistoffen niet alleen optimaal af. Dit proces zet ook nog eens de honing om in een heerlijk fruitige, zeer licht alcoholische drank.
Het recept van de honingfermentatie vind je in het Wildpluk Compendium: 2e druk, hoofdstuk ‘recepten’, pagina 386 'fermenteren, sleedoorn'. Mocht je het boek niet hebben en om wat voor reden ook niet willen/kunnen kopen, het is ook in de bibliotheek te leen. Heb je geen bibliotheekpas om te kunnen lenen, dan is het daar sowieso gratis aan de leestafel te lezen.
