In het natuurgeneeskundige zelfzorgboek stel ik: ‘Ook is er natuurgeneeskundig, dankzij het holistische uitgangspunt, vaak winst op het gebied van bijwerkingen’. In dit blog ga ik daar dieper op in.
Als eerste, wat betekent een holistisch uitgangspunt? Holistisch wil niets anders zeggen dan dat naar het geheel wordt gekeken en het is de basis van de natuurgeneeskunde. De moderne medische wetenschap is het geheel meer en meer uit elkaar gaan trekken en zich gaan focussen op deelgebieden. Voor elke kwaal bestaat er tegenwoordig wel een medisch specialist. Helaas is er geen vloeiende samenwerking tussen de verschillende specialisten. De gevolgen daarvan zijn enorm. De door de specialisten voorgeschreven farmaceutische medicijnen verrijken niet de gezondheid van de patiënt, maar de beurs van de farmaceutische industrie. Er is geen enkel medicijn dat een chronische ziekte geneest en dankzij bijwerkingen leidt een medicijn vaak ook nog eens tot een volgend medicijn om de zogenoemde bijwerking te bestrijden. In het beste geval mag je hopen op levenslange medicijn afhankelijkheid om je ziekte onder controle te houden.
VOORBEELD
Van oudsher wordt een infusie (in gewone taal: medicinale thee) van wilgenbast gebruikt wanneer een koortsverlagend, ontstekingsremmend, pijnstillend of bloedverdunnend effect wenselijk is. Door natuurvolkeren, volksgeneeskundig en vóór de komst van de farmaceutische industrie ook door de toenmalige officiële artsen. Wilgenbast is het oorspronkelijke, natuurlijke aspirientje!
Wilgenbast bevat talrijke plantenstoffen en de medicinale werking van wilgenbast is absoluut niet toe te schrijven aan een enkele plantenstof, maar aan de synergie (het samenwerkende geheel) van alle in de wilgenbast aanwezige plantenstoffen! Er is een wisselwerking tussen o.a. de verschillende salicylverbindingen (waarvan salicine de bekendste is), talrijke polyfenolen (waaronder flavonoïden), coumarine en andere aromatische bestanddelen. Deze wisselwerking zorgt er voor dat de gecombineerde werking van alle individuele stoffen groter is dan een enkele stof of de som van de afzonderlijke stoffen kan bereiken.
Dankzij het synergetische vermogen van planten is wilgenbast als volgt werkzaam. De salicylaten van de wilgenbast, met als bekendste salicine, passeren het maagdarmkanaal in hun neutrale vorm en pas in de lever worden ze omgezet in salicylzuur. Dit natuurlijke geneesmiddel heeft daardoor géén etsende (bijtende) activiteit op het maagdarmkanaal. Dit veranderde wanneer het geheel aan plantenstoffen uit elkaar werd getrokken.
- Rond 1829 lukte het de Franse apotheker Henri Leroux uit wilgenbast salicine in zuivere vorm te isoleren. Rond 1838 lukte het de Italiaan Pirioa om salicylzuur in zuivere vorm te isoleren, waarmee de weg voor commerciële productie open lag. Deze aspirine had echter een vervelende bijwerking, salicylzuur bleek namelijk een bijtende werking op de maag en de darmen te hebben.
- Rond 1852 lukte het de farmaceutische industrie om salicylzuur synthetisch na te maken. Dit kunstmatige salicylzuur bleek echter net zo belastend voor de maag en de darmen als de geïsoleerde natuurlijke vorm.
- Rond 1896 werd een ‘verbeterde’ synthetische vorm voor salicylzuur uitgevonden: acetylsalicylzuur. De aspirine was geboren! Echter, hoewel acetylsalicylzuur iets beter door de maag en de darmen wordt verdragen, heeft ook deze kunstmatige vorm een etsende werking op het maagdarmkanaal: het bijt het slijmvlies van het maagdarmkanaal kapot. Het medicijn heeft dan ook een verhoogde kans op een maagdarmontsteking-, bloeding en zweer als bijwerking. Naast aspirine wordt daardoor vaak een tweede zogenoemd geneesmiddel voorgeschreven om het maagdarmslijmvlies te ‘beschermen’.
De aspirine in zijn oorspronkelijke vorm als wilgenbast heeft dus niet de bijwerking die het moderne aspirientje wel heeft. Het samenwerkende geheel aan plantenstoffen in de wilgenbast zorgt ervoor dat het salicylzuur pas na de passage van het maagdarmkanaal tot stand komt. De bijwerking werd pas geboren toen de focus werd verlegd van geheel naar deel.
VOORBEELD
De focus van farmaceutische geneesmiddelen ligt op de hoofdwerking. De overige effecten die een bepaald medicijn veroorzaakt worden bijwerkingen genoemd: ongewenste effecten die optreden door medicijnen (en die je voor lief dient te nemen).
Uiteraard ga je eveneens natuurgeneeskundig bij ziekte op zoek naar een plant met een specifieke hoofdwerking, het geheel verlies je daarbij echter nooit uit het oog! Niet alleen planten zijn holistische wezens, ook mensen zijn holistische wezens! Wanneer je in het kleine grote handboek natuurgeneeskundige zelfzorg bijvoorbeeld kijkt onder het kopje nachtrust, vind je talrijke planten die het bevorderen van de nachtrust ondersteunen. Elke plant is een uniek geneesmiddel en heeft naast zijn hoofdwerking natuurlijkerwijs een nevenwerking. Daaruit zoekt je altijd een plant die past bij de mens in zijn totaliteit. Is er bijvoorbeeld sprake van slapeloosheid, stress en een hoge bloeddruk? Dan komt citroenmelisse in beeld want haar werking beslaat alle drie deze gebieden. Is er echter sprake van slapeloosheid en lage bloeddruk? Dan kies je geen citroenmelisse maar een plant met dezelfde hoofdwerking, doch zonder de bloeddrukverlagende nevenwerking. De opbouw het kleine grote handboek natuurgeneeskundige zelfzorg wijkt in die zin ook bewust af van de overige verkrijgbare kruidenboeken. In een kruidenboek is de plant het uitgangspunt en vervolgens wordt de geneeskrachtige werking van die plant genoemd. In het natuurgeneeskundige zelfzorgboek is het ziektebeeld het uitgangspunt en vervolgens worden de verschillende mogelijkheden met planten en hun onderlinge verschillen beschreven. Op die wijze kun je een plant kiezen die optimaal bij de persoon in zijn geheel past.
Tot slot
Vanuit holistisch oogpunt bekeken is geenszins de kruidengeneeskunde de alternatieveling. Het is omgekeerd. De farmaceutische industrie verkoopt een behoorlijk mager alternatief voor de pracht en kracht van de plantenwereld!
